|
Αντίθετα το παλαιότερο
όνομα «Καϊλάρια»(εξελληνισμένος
τύπος του τουρκικού
Kaylar) ήταν,
ήδη, σε χρήση το αργότερο από το 1661. Έτος κατά το οποίο τα επισκέφθηκε, ο
γνωστός Τούρκος περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπή(+1679).
Ως προς την ετυμολογία
της πρέπει να σημειωθεί, πως στην τουρκική η κατάληξη –αρ, είναι
χαρακτηριστική του πληθυντικού αριθμού. Το σημείο αυτό πρώτιστα θεωρείται,
ότι υπαινίσσεται την διαίρεση της κατά το πάλαι κωμοπόλεως σε δύο χωριά το
Άνω και Κάτω Καϊλάρι. Βέβαια, η σε πληθυντικό αριθμό κατάληξη των τουρκικών
ονομάτων των χωρίων της περιοχής είναι συχνότατη και σχεδόν κοινή. Επομένως
και ο παραπάνω υπαινιγμός μπορεί να μην ισχύει, απαραίτητα, με βάσει το
διττό της παλαιάς πόλης.
Μια πρώτη ερμηνευτική
που αναφέρει ο Μιχαήλ Αθ. Καλινδέρης είναι, πως το «Καϊλάρι» αποτελεί
εκτουρκισμό της Αρχαίας Κέλλης. Εορδαϊκής πόλης, της οποίας η θέση δεν είναι
δυνατό, ακόμα, να εξακριβωθεί. Ωστόσο οι ερευνητές κινούνται περισσότερο
προς την ταύτισή της με σημείο προς τον λόφο Γραντίστα των Πετρών, χωρίς
βέβαια να είναι τίποτε ακλόνητο.
Άλλες ερμηνευτικές
κάνουν λόγο για προέλευση από το «Καγιαλάρ»(Πέτρες),
ειρωνεία της παντελούς ελλείψεως λίθων, το «Κεχαγιαλάρ» από τα πολλά ποίμνια
και βοσκοτόπια ή το ρήμα «Καγιόρουμ»(ολισθαίνω),
δεδομένου ότι λόγω των λιμναζόντων υδάτων υπήρχε κατά περιόδους πολλή λάσπη.
|
