Πριν εκθέσω, εις ηοίαν δολιότητα προέβησαν οι αγνώμονες Τούρκοι, πρέπει εν πρώτοις να είπω τινά περί του μέρους όπου ετελέσθη αύτη. Όπως κατά την είσοδον υπάρχει καμπή του δρόμου, ούτω και κατά την έξοδον. Ο δρόμος διέρχεται διά μέσου των Καϊλαρίων. Κατά την έξοδον ακριβώς, κάμπτεται προς τα δεξιά του βαδίζοντος. Διέρχεται ο δρόμος δύο τρεις μικρούς ποταμούς, οι οποίοι είναι γεφυρωμένοι με ξυλίνας γέφυρας. Μιαν έως μιαν και ημίσειαν ώραν έξω των Καϊλαρίων υψούνται μικροί λόφοι. Πριν φθάσωμεν τους λόφους τούτους ημίσειαν ώραν, οι χωρικοί εξέσκαψαν προχώματα δεξιά και αριστερά του δρόμου. Επί δε των λόφων εστρατοπέδευσεν ο καταδιωχθείς τουρκικός στρατός. Ενώ λοιπόν ανυπόπτως εβάδιζεν η εμπροσθοφυλακή του στρατού μας, αίφνης αρχίζει σφοδρόν πυρ κατ' αυτής. Ο στρατός αντελήφθη την απάτην, διετάχθη δε μετά μεγίστης ταχύτητος παράταξις. Αρχίζει φοΒερόν πυρ κατά των χωρικών. Εν τω μεταξύ αρχίζει και ο επί των λόφων ευρισκόμενος τουρκικός στρατός τον κανονιοΒολισμόν. Εν μεγίστη σπουδή τοποθετούνται τα κανόνια μας και αρχίζει ο κανονιοβολισμός κατά του εχθρού. Η μάχη διεξάγεται με μέγα πείσμα. Οι ημέτεροι υπήρξαν τόσον ορμητικοί ώστε μετά πάροδον δύο τριών ωρών η πεδιάς όπου ήσαν οι χωρικοί εστρώθη με πτώματα. Οι επί του λόφου Τούρκοι υπέστησαν πανωλεθρίαν και κακήν κακώς τρέχουσιν ανά τα δάση, ζητούντες να κρυφθώσιν. Οι εναπομείναντες χωρικοί τρέχουσι και κρύπτονται εις τας οικίας των. Μόλις ετελείωσεν η μάχη, αμέσως διατάσσεται περικύκλωσις των Καϊλαρίων. Διάφορα αποσπάσματα μετά μεγίστης ταχύτητος καταλαμβάνουσι τα πέριξ χωρία. Ισχυρά περιπολία αμέσως περιέρχεται από οικίας εις οικίαν, και κάμνει έρευναν. Όπου δε ευρέθησαν όπλα και φυσίγγια γίνεται σύλληψις των κατοικούντων εις τας τοιαύτας οικίας. Ελάχισται οικίαι ευρέθησαν χωρίς εν αυταίς να ανακαλυφθώσιν όπλα. Σχεδόν όλοι οι χωρικοί συλλαμβάνονται και δέσμιοι οδηγούνται εις τους στρατώνας όπου εγκλείονται.
Τότε ήτο ο θρήνος και ο αναστεναγμός και η μετάνοια των αχάριστων τούτων ανθρώπων. Αμέσως συνήλθον, ησθάνθησαν το σφάλμα των, και ύβριζον τους πρωταιτίους. Ήτο αργά πλέον. Ως εμάθομεν έπειτα κατεδικάσθησαν εις τον διά τουφεκισμού θάνατον. Ο Διάδοχος όμως εχάρισεν εις αυτούς την ζωήν. Δέσμιοι ούτοι ωδηγήθησαν εις Κοζάνην, ίνα μεταφερθώσιν εις Λάρισσαν, ίνα κρατηδώσιν ως αιχμάλωτοι. Δεν ήτο δυνατόν να γίνη μεγαλειτέρα χάρις απ' αυτήν. Διότι η ακαταλόγιστος πράξις των ήτο φανερόν κακούργημα και επομένως έπρεπε να επιβλη8ή εις αυτούς η εσχάτη ποινή, ο θάνατος. Η ελληνική επιείκεια όμως, έτεινε την χείρα της και προς τους τοιούτους κακούργους και ούτω περιωρίσθη εις το να θεώρηση αυτούς αιχμαλώτους πολέμου. Εκ των ημετέρων πλείστοι επληγώθησαν, ολίγοι δε εφονεύθησαν. Τα σεπτά λείψανα των ετάφησαν παρά τα Καϊλάρια παραπλεύρως του δρόμου επί του τάφου των ως διακριτικόν σημείον υπάρχει ξύλινος μικρός σταυρός. Οι δε Τούρκοι έμειναν άταφοι. Μετά 2-3 ημέρας ολόκληρος εκείνη η πεδιάς εκαλύφθη από όρνεα, τα οπία ευχαρίστως έτρωγον τα πτώματα, τα οποία η τουρκική παραφροσύνη παρέ8εσεν εις αυτά.
Ιδού λοιπόν τι είναι Τούρκος. Ο κυρίαρχος ελληνικός στρατός, πεισθείς εις την υποταγή των, εισήλθεν εις τα Καϊλάρια, όχι ως καταστροφεύς και πυρπολητής, αλλ' ως υπερασπιστής της ζωής, τιμής και περιουσίας ποίων; των προαιώνιων εχθρών μας, των σφαγέων μας. Και όμως ιδού κατά ποίον τρόπον εφάνησαν ευγνώμονες. Δίκην κακούργων επετέθησαν κατά των σεΒασθέντων την ζωήν των, χωρίς ν' αναμετρήσωσι τα επακόλουθα. Και πάλιν προχωρεί η ελληνική ευγένεια και τους λογαριάζει αιχμαλώτους και παρέχει εις αυτούς περιποιήσεις αιχμαλώτων. Το πραξικόπημα των ουδόλως δικαιολογείται. Διότι έπρεπε να είναι παράφρονες διά να ελπίζωσιν νίκην. Τόσαι χιλιάδες τουρκικού στρατού κακήν κακώς ηττήθησαν και όχι αυτοί. Επομένως, το τουρκικόν ένστικτον παρώρμησεν αυτούς να προΒώσιν εις το τοιούτον κακούργημα, δηλ. διά να αποδείξωσιν, ότι ο Τούρκος είναι Τούρκος και ότι ουδέποτε μεταβάλλεται, ουδέ είναι άξιος εμπιστοσύνης. Μόλις συνήλθον ησθάνθησαν το σφάλμα των.
Και όμως αν κατά τι αηολυθώσι, πάλιν θα προβώσι να κάμωσιν οσαδήποτε κακουργήματα δύνανται. Καλά και σφιγκτά τους έδεσεν η ελληνική δύναμις.